wild ducks

* de Nederlandse tekst vind je verderop *

In my hometown Maastricht  I am used to cycle to work along the river. It is very pleasant that I can continue this habit in Kyoto where I live close to the Kamo gama: the wild duck river.  There are two differences however. The distance to my workplace is larger (3.5 km) and the route  is far more adventurous.  So it is a double change for the better. 

The Kamo River has its source in the mountains, North of Kyoto . Somewhere near the centre the river joins with the Takano River which flows down from the north-eastern direction. Since these mountain rivers have just a  few artificial constructions, the river area  looks natural and rather pristine. Indeed it is a huge nature area  throughout this big city.

I start my morning ride in the North  where  the bumpy narrow path goes along several waterfalls. The water level  is usually relatively low; less than one meter in most places. But since the rainy season has started, the river is full and the water clatters downstream. Under  the first bridge  I balance on a strip of 80 centimetre along a row of zero yen houses closely watching  the doors in case the resident might come out. Soon after,  the path becomes wider, so  I can bike more relaxed. The riverbanks are very popular spots for the outdoor activities like walking, running, fishing or gymnastics. But the  Kyoto residents  also go to the river to play music,  practice choir chants or declaim. For them  this beautiful public space is an extension of their small,  thin- walled  house. Nobody seems surprised, except a gajin  like me (the Japanese word for foreigner;  literal meaning: alien ) who cannot resist to make pictures. Fortunately,  there is no time clock in the institute where I work.

Please enjoy some ‘wild duck’ impressions below.

wilde eenden

In mijn  woonplaats  Maastricht fiets ik altijd langs de rivier naar mijn werk. Het is fijn dat ik dit in Kyoto kan blijven doen, want  ik woon hier dicht bij de Kamo gama:  de wilde eend rivier. Maar er zijn twee belangrijke verschillen. De afstand naar mijn werk is nu een stuk langer (het is 3,5 kilometer) en de route is avontuurlijker.  Het  is dubbel zo leuk dus.

De Kamo rivier begint  in de bergen ten noorden van Kyoto.  Bij het centrum van de stad komt hij samen met de Takano rivier die vanuit de bergen ten oosten  van de stad naar beneden stroomt . Anders dan bij de Maas zijn er maar een paar constructies aangebracht in deze  berg rivieren. Daardoor ziet  het rivierengebied er heel natuurlijk en ongerept uit. Feitelijk  is het een enorm natuurgebied, dwars door deze grote stad heen.

Ik begin mijn ochtendritje in het noorden over een hobbelig pad langs verschillende watervallen. Het waterpeil is meestal laag; op de meeste plaatsen minder dan een meter. Maar nu het regenseizoen is begonnen, is de rivier vol en klettert het water naar beneden. Onder de eerste brug balanceer ik over een strook van zo’n 80 centimeter langs een rijtje zero yen huizen. Ik hou de  deurtjes angstvallig in de gaten, voor het  geval een bewoner naar buiten zou willen. Even later wordt het pad breder en kan ik ontspannen verder fietsen. De oevers van de rivier zijn heel populair voor de gebruikelijke outdoor activiteiten zoals  wandelen, hardlopen, vissen of  gymnastiek. Maar de inwoners van Kyoto gaan ook naar de rivier om muziek te spelen, te zingen of te declameren.  Deze prachtige plek is voor velen  een verlengstuk  van hun kleine, gehorige woningen. Niemand kijkt er vreemd van op, behalve een gajin  als ik ( het Japanse woord voor buitenlander, dat letterlijk alien betekent), die het niet kan laten foto’s te maken. Gelukkig is er geen tijdklok op het  instituut waar ik werk.