money matters

* de Nederlandse tekst vind je verderop *

Opening a bank account in Japan took about 4 hours spread over 2 visits. Several official documents were required and a number of forms had to be completed. One of the major problems to tackle was the fact that I have three middle name. Add to that that my last name isn’t very Japanese. Together, these five names (my first name, my three middle names, and my last name), when set in Japanese characters, took up far too much space and didn’t fit in the allocated spaces on the form. Moreover, it was easy to make mistakes in the characters. So everything had to be checked and double checked. It is a good thing as several tiny differences in the characters were discovered and one little stroke more or less can seriously alter the meaning of the character. After getting all my names right, the bank officer calmly but decisively went through all the documents. She explained precisely how I deposit money, withdraw money, save money, transfer money through the internet, how much money the various transactions cost, and more, and she did all of this in Japanese. So thanks to my assistant/interpreter, I am now a client at Japan’s number one bank, the Mitsubishi UFJ Financial Group (MUFJ). 

After all these formalities and all the seriousness, you can imagine my surprise when after a week I received by post a happy Disney bank card and bank notebook. Too cute. What was missing in all of this was Scrooge McDuck as he seems to reflect the Japanese way of dealing with money so well. The Japanese are not only careful spenders (quality first); they are also the best savers in the world. On average, Japanese families save 20 percent of their monthly income. Mortgages are kept low and repaid within a short amount of time. Credit card debts are rare: on average $0.70 cents versus a $2.200 in the USA.

As a result, personal savings are astronomical (on average, a family has around €160.000). Interestingly, despite the good service and the cute cards that banks offer their clients, many Japanese still opt to keep their savings in private money-boxes at home. They tend to distrust banks, which seems to me, at this point in time, to be common sense given the bank crisis where millions lost their savings. Currently, the Japanese save more money than ever and widely neglect the government’s call to do the opposite. The government’s message to spend more for the sake of the economy doesn’t seem to appeal to them. Apparently, when it comes to money, the Japanese attitude of safety first takes precedence over their respect for authority.  

Considering all this, it is not surprising that most things are still paid for in cash. In shops, debiting purchases or paying with plastic is uncommon. Even regular payments like one’s rent or one’s electricity bill are often paid for in cash. As such, the Japanese are quite used to dealing with large numbers of bank notes. And if you don’t like the idea of your money having passed through so many hands, you just go to the money cleaning machine, which quickly removes stains and bacteria from your bank notes.

Despite the thorough explanations provided to me by the very patient bank officer, I still find using the payment machine to be a huge challenge. All of instructions are in Japanese. Fortunately, the bank has a special uniformed service employee whose main task is to welcome clients and provide assistance if needed. In my case, he did the entire payment process for me. He pressed all buttons needed, except my pin code (In his words: “the secret numbers”) where he pointed to where I needed to press and then discretely turned his back. Without trust, I would have been completely lost.

geldzaken

Het duurde vier uur om een bankrekening te openen. Er waren allerlei officiële papieren nodig en een heleboel formulieren moesten worden ingevuld. Bovendien ontstond er een groot probleem door mijn vier voornamen en mijn familienaam bleek nogal ingewikkeld voor het Japans. Alles bij elkaar waren de vijf namen (mijn vier voornamen en de achternaam) veel te lang voor de ruimte op het formulier. Omdat er gemakkelijk fouten gemaakt worden in het Japanse schrift, moest alles ook nog eens heel goed nagekeken worden. Dat is op zich prima, want een klein streepje meer of minder kan een heel andere betekenis geven. Toen eindelijk alles goed opgeschreven was, nam de medewerkster rustig maar gedecideerd alle formulieren nog eens met me door. Daarna legde ze heel precies uit hoe ik geld kan storten, kan opnemen, kan sparen, hoe ik kan internetbankieren, hoeveel de verschillende transacties kosten en nog veel meer. En dat alles in het Japans. Gelukkig heb ik een assistente /vertaalster en dankzij haar ben ik nu klant van de grootste bank in Japan: de Mitsubishi UFJ Financial Group (MUFJ).

Je kunt je voorstellen hoe verrast ik was toen ik na zoveel serieusheid, een bankpasje en bankboekje vol vrolijke Disney figuurtjes thuis gestuurd kreeg. Heel schattig. Maar Dagobert Duck staat er niet op, terwijl hij toch het boegbeeld zou kunnen zijn van hoe Japanners met geld omgaan: voorzichtig (kwaliteit staat voorop als men iets koopt), geen schulden maken en veel sparen. Een gezin spaart gemiddeld 20 procent van het maandinkomen. Hypotheken zijn laag en worden snel afbetaald. En er zijn nauwelijks schulden op betaalkaarten: $ 0,70 cent tegen $2.600 in the USA. De persoonlijke spaartegoeden zijn dan ook astronomisch ( €160.000 per gezin). Momenteel sparen Japanners meer dan ooit en ze negeren daarmee de oproep van de regering om het tegenovergestelde te doen. Ze voelen zich niet aangesproken door de boodschap om de economie te stimuleren door meer te kopen. Als het op geld aankomt, weegt safety first voor Japanners blijkbaar zwaarder dan hun gevoel voor autoriteit. 

Al is de service van de banken nog zo goed, veel Japanners bewaren hun spaargeld gewoon thuis in spaarpotten. Zij hebben van oudsher niet zo'n vertrouwen in banken; een mentaliteit waar ik nu wel begrip voor kan opbrengen gezien de recente bankcrisis waarbij miljoenen hun spaargeld kwijt raakten. Het is dus eigenlijk niet zo vreemd dat de meeste aankopen nog steeds contact betaald worden. Pinautomaten en plastic betaalkaarten worden nauwelijks gebruikt. Zelfs maandelijkse betalingen als de huur of elektriciteit worden cash gedaan. Voor Japanners zijn grote pakken bankbiljetten dus heel gewoon. Mocht je het een vervelend idee vinden dat je geld door veel andere handen gegaan is, dan biedt de geld-wasmachine uitkomst.Die verwijdert vlekken en je krijgt je biljetten weer fris en gladgestreken terug.

Ondanks de gedegen uitleg van de bankmedewerkster, vind ik het een enorme klus om met de betaalautomaat de huur te betalen. Alle instructies zijn in het Japans. Gelukkig heeft de bank een speciale medewerker in uniform die als taak heeft iedereen vriendelijk te begroeten en te assisteren indien nodig. Hij heeft de hele betaling persoonlijk voor me in orde gemaakt. Alle toetsen heeft hij ingedrukt, behalve die van mijn pincode, de“geheime cijfers” zoals hij ze noemde. Die wees hij aan, daarna draaide hij zich discreet om en wachtte tot ik klaar was. Zonder vertrouwen was ik hier nergens.