public space and private property

* de Nederlandse tekst vind je verderop * 

The first time I came to Japan, I was amazed by how neighbourhoods look. I walked around, enjoying the atmosphere, and wondered why these neighbourhoods look so different than neighbourhoods in other world cities. The streets here seem to exude a certain quietness, harmony, and spaciousness despite the fact that many streets are just as narrow as streets in some parts of Amsterdam or Athens or Aachen. What makes these streets so different? Perhaps it is the unique design of traditional Japanese homes but I doubt it as I’ve had this same sense in more modern neighbourhoods as well. Perhaps it’s then the tiny gardens in front of those homes or the abundant use of wood? As I wandered the streets, I observed my surroundings and contemplated the answer.

And do you know what I found? What makes these neighbourhoods feel so different? It is the absence of cars. Japanese streets are not propped full with parked cars, and what a difference that makes when these hideous yet colossal shining objects that ruin quality of life in most cities in the world are absent. Cars are not only the greatest producers of air pollution, they also occupy a ridiculous amount of public space. Contemplate this: In the Netherlands, a child has approximately four square meters of outdoor play area. A parked car, by contrast, utilizes ten square meters and those ten square meters are almost always on public ground. Apparently, most people today think that using common ground for the storage of their private property - when it is a car – is a human right. What would be the reaction if people without cars started parking large metal containers of ten square meters on public ground to store their piano or their bikes? Obviously, only  holy cows are allowed to graze in common pastures.

So that’s the difference. In Japan, people do not use public space to park their car. Cars are private property, and therefore belong to the private domain. Safety reasons played of course a major role in Japan’s ‘no public parking’ regulations as fire brigades and other emergency vehicles need to be able to get through the small and winding streets. But it is also a matter of principle: the private and the public are strictly separated worlds. This rule has motivated Japanese people to become very creative when it comes to parking their car. I saw the most ingenious solutions, as you can see in the pictures. Those who can afford it rent a parking spot in special garages who, given the shortage of space, have come up with smart solutions such as the car-carousel, which is a lift like installation that can house six to eight cars. Social anthropologist Inge Daniels claimed, in her book entitled, The Japanese House, material culture in the modern home, that the ‘no public parking’ rule often forces the Japanese to choose between having a garden or having the parking spot, and although most Japanese love nature and having a garden means a lot to them, ultimately, they often choose to park their car on that tiny little patch of private outdoor space that surrounds their house. The garden is then allocated to not-quite-public-space, along the sidewalks. And so the narrow streets look even better. 

Openbare ruimte  en privé bezit

Toen ik de eerste keer in Japan was, verwonderde ik me over het straatbeeld. Ik wandelde rond, genoot van de sfeer en vroeg me af waarom deze buurten zo verschillen van wijken in andere steden in de wereld. De straten hebben een bepaalde rust en harmonie en geven een gevoel van ruimte, terwijl ze toch vaak even smal zijn als straten in bepaalde wijken van bijvoorbeeld Amsterdam, Athene of Aken. Wat maakt het hier zo anders? Misschien het speciale ontwerp van de traditionele Japanse huizen? Waarschijnlijk niet, want dezelfde gewaarwording van rust, heb ik ook in moderne buurten. Misschien de kleine tuintjes bij de voorgevels? Of het vele hout dat je ziet? Al lopend door de straten, observeerde ik de omgeving op zoek naar een antwoord op mijn vraag. 

En weet je wat ik ontdekte? Weet je waarom je de buurten in Japan zo anders ervaart? Er staan hier geen auto's langs de weg. De straten zijn niet vol gepropt met geparkeerde auto's. En wat een verschil is dat, als die lelijke, glimmende kolossen, die ook nog eens de kwaliteit van leven in de meeste steden ruineren, afwezig zijn! Auto's zijn niet alleen de grootste luchtvervuilers, ze nemen ook nog eens een belachelijke hoeveelheid openbare ruimte in beslag. Voorbeeldje? In Nederland is er per kind gemiddeld vier vierkante meter speelruimte. Een geparkeerde auto neemt tien vierkante meter in beslag, meestal gewoon op de openbare weg. Voor autobezitters lijkt het inmiddels een mensenrecht aanspraak te maken op publiek bezit voor prive doeleinden. Want denk maar niet dat iemand die geen auto heeft een container van tien vierkante meter voor zijn woning mag plaatsen voor zijn piano of fietsen. Nee, alleen de heilige koeien mogen in gemeenschappelijke weides grazen. 

Dat is dus het grote verschil. In Japan gebruiken mensen geen openbare ruimte om hun auto's te parkeren. Hier is het zo geregeld dat iedereen op eigen grond parkeert. Natuurlijk spelen redenen van veiligheid een belangrijke rol bij deze maatregel, want brandweer en ambulances moeten natuurlijk makkelijk door de smalle straatjes kunnen. Maar het is ook een principiële kwestie: privé en openbaar zijn gescheiden werelden. Deze maatregel heeft Japanners creatief gemaakt in het organiseren van parkeerplaatsen. Zoals je op de foto's kunt zien, zijn er de meest ingenieuze oplossingen. En wie het zich kan veroorloven huurt een parkeerplek in speciale garages, die ook weer heel vernuftig woekeren met de beperkte ruimte; zoals de auto-carrousel, een installatie die plaats heeft voor zes tot acht auto's. Volgens antropoloog Inge Daniels, in The Japanese House, material culture in the modern home, dwingt het parkeerbeleid de Japanners te kiezen tussen een tuintje of een parkeerplek op de kleine stukjes grond bij hun huis. En hoewel de meeste Japanners dol zijn op natuur en een tuin veel voor hen betekent, wint de auto het meestal van de tuin. Die verhuist dan naar het piepkleine strookje langs het trottoir - maar wel nog net op privé terrein natuurlijk. En zo worden de straatjes nog mooier.