basics on garbage

* De Nederlandse tekst vind je verderop *

“When in Rome do as the Romans do...” and so I do. In fact, I’m carefully studying the Guide on Garbage Disposal in Kyoto recently handed to me, albeit with an apologetic smile, by my landlord. At first glance, it seems that Kyoto’s mayor, Daisaku Kadokawa, expects a lot from Kyoto’s people. The brochure explains, in very precise terms, the various categories of garbage and how they are to be disposed of. With the help of full colour schemes and very clear drawings, I discover that I am expected to separate my garbage into four categories, namely plastics (PPE), cans and bottles (glass and PET), small metal items, and general household waste. Do they not compose in Kyoto? Apparently not. It seems that green waste is simply thrown in with the general household waste. And what about paper? Do they recycle paper? The brochure says nothing but I am told that a small pick-up truck with a tinkling bell drives slowly through the streets in my neighbourhood on Saturdays picking up paper waste along the way.

I find that I once I’ve worked my way through all the particulars of garbage disposal in Kyoto, my initial lack of enthusiasm gives way to moderate relief. It seems Kyoto’s mayor is not that demanding after all. In fact, Kyoto’s system seems less demanding that what I am used to doing in the Netherlands. There, we separate our waste according to whether it is cans or white glass or coloured glass or plastics or paper or compost or general household waste, and with exception of those last two, we are required to dispose of everything in large containers located on the outskirts of residential districts. Most of us use a car to get to. It seems that waste disposal in Kyoto is not only environmentally friendly but also citizen friendly. All I have to do is, once a week, walk out my apartment and place my green and yellow bag on the corner of the street. 

 

Over vuilnis

"Als je in Rome bent, gedraag je dan als de Romeinen ..." En dat doe ik. Ik neem zorgvuldig de Handleiding voor Huisvuil in Kyoto door die de huisbaas me zojuist gaf met een licht verontschuldigende glimlach. Op het eerste gezicht lijkt de burgemeester van Kyoto, Daisaku Kadokawa, nogal wat van zijn inwoners te vragen. De brochure legt heel precies uit welke soorten afval er zijn en hoe je deze moet verwijderen. Met behulp van full colour schema's en duidelijke tekeningen leer ik dat ik mijn afval moet scheiden in vier categorieën, namelijk kunststoffen (PPE), blikjes en flessen (glas en PET), kleine voorwerpen van metaal, en algemeen huishoudelijk afval. Wordt er niet gecomposteerd in Kyoto? Blijkbaar niet, want het groenafval mag bij gewone huishoudelijke afval. En hoe zit het met papier? Wordt dat gerecycled? De brochure zegt er niets over. Maar ik heb al een kleine pick-up truck met een vrolijk belletje langzaam door de straten in mijn buurtje zien rijden om oud papier op te halen.

Als ik me uiteindelijk door alle bijzonderheden van het plaatselijk vuilophaal systeem heen gewerkt heb, ben ik opgelucht. De burgemeester van Kyoto is minder veeleisend dan ik aanvankelijk dacht. Het vuilnis-systeem hier lijkt me zelfs makkelijker dan wat ik normaal in Nederland doe. Daar sorteren we ons huisvuil in blik, wit glas, gekleurd glas, kunststof, papier en karton, groen afval, en rest afval. Het groen afval en de restzak wordt aan huis opgehaald. Al het andere afval moeten we in grote containers dumpen die vaak aan de rand van de woonwijken staan. De meeste mensen gebruiken de auto voor dit karwei. Het huisvuil-systeem in Kyoto lijkt niet alleen milieuvriendelijk, maar is ook vriendelijk voor de burger. Het enige wat ik hoef te doen is, een keer per week de gele en de groene zak op de hoek van de straat neer te zetten.